Ślub jednostronny: na czym to polega?

Coraz więcej Polaków deklaruje ateizm. Nadal jednak przytłaczająca większość mieszkańców naszego kraju należy do Kościoła katolickiego. Jeśli decyzję o ślubie podejmą ludzie, których nie łączy wspólna wiara, to powstaje mały problem. Co zrobić, gdy jednej ze stron bardzo zależy na uroczystości kościelnej? Na szczęście istnieje rozwiązanie, a jest nim tzw. ślub jednostronny. Przeczytaj, na czym to polega.

Czym jest ślub mieszany?

Ślub mieszany to oficjalna nazwa uroczystości jednostronnej. Polega on na tym, że przed ołtarzem stają narzeczeni, z których jedno nie wyznaje wiary katolickiej. Najczęściej mamy do czynienia z sytuacją, gdy przyszła panna młoda koniecznie chce zawrzeć ślub konkordatowy, ale jej partner jest ateistą lub należy do innego wyznania.

Wówczas Kościół dopuszcza przeprowadzenie ceremonii dla katolika i niekatolika. Ślub jednostronny można wziąć z osobą, która:

• Nie jest ochrzczona
• Jest ochrzczona, ale była od najmłodszych lat wychowywana we wspólnocie niekatolickiej
• Jest ochrzczona, ale była od najmłodszych lat wychowywana w środowisku ateistycznym
• Uważa się za ateistę lub osobę niewierzącą
• Odstąpiła od Kościoła w sposób jednoznaczny
• Trwa w cenzurze kościelnej
• Ostentacyjnie nie praktykuje

Ślub z apostatą

Apostata to osoba, która formalnie wystąpiła z Kościoła katolickiego. Jeśli ma ona wziąć ślub konkordatowy z osobą wierzącą, to ksiądz poprosi o dostarczenie oficjalnego zaświadczenia, że apostata nie będzie utrudniać współmałżonkowi praktykowania wiary katolickiej, a także nie zabroni ochrzcić i wychować w wierze ich wspólnych dzieci.

Coraz częstsze zjawisko

Śluby jednostronne wcale nie są tak rzadkie, jak mogłoby się wydawać. To z jednej strony efekt postępującej laicyzacji społeczeństwa, a z drugiej znacznie większej otwartości młodych ludzi na inne kultury. Dość często zdarzają się chociażby ceremonie mieszane, podczas których ślub jest udzielany katoliczce i muzułmaninowi czy katolikowi i hinduistce.

Warto wiedzieć

Ślub mieszany nie jest natomiast możliwy w sytuacji, gdy jedno z narzeczonych jest rozwodnikiem i jego poprzednie małżeństwo nie zostało unieważnione przez Kościół.

Sama ceremonia zaślubin nie różni się prawie w ogóle od „zwykłej”. Osoba, która nie wyznaje wiary katolickiej, także składa przysięgę, ale nie kończy jej odwołaniem do Boga. Często w uroczystości bierze też udział duszpasterz innego wyznania, który może przeczytać fragment Pisma Świętego czy pobłogosławić małżonkom.