Co to jest psychoonkologia i czym zajmuje się ta dziedzina?

Początki i współczesność psychoonkologii

Na świecie początki tego działu psychologii datuje się na lata 70. minionego stulecia, kiedy coraz mocniej dostrzegano wpływ psyche na przebieg chorób nowotworowych i prawdopodobieństwo wyleczenia. W Polsce zaś temat psychologii onkologicznej pojawił się w ostatniej dekadzie XX wieku.

Niestety, wieloletnie niedofinansowanie służby zdrowia widzianej jako całość, sprawiło, że do dziś brakuje wykwalifikowanych psychoonkologów, współpracujących z największymi w kraju klinikami zajmującymi się leczeniem nowotworów. Także pacjenci Narodowego Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie szukają wsparcia poza szpitalnymi murami. I między innymi do nich skierowana jest wsparcie psychoonkologiczne, które świadczy poradnia Harmonia LUX MED - https://harmonia.luxmed.pl/oferta/terapie-i-psychoterapie/psychoonkologia/.

Czym jest psychologia onkologiczna?

Ta gałąź psychologii wyspecjalizowała się w niesieniu pomocy osobom z chorobami nowotworowym. Podczas sesji terapeutycznych psycholog uświadamia pacjentowi o znaczeniu nastawienia w terapii. Motywuje go zarówno do brania udziały w kolejnych etapach leczenia, jak również stara się pozytywnie wpłynąć na jego codzienność. W terapii onkologicznej ważne jest, żeby chory nie został sam. Stąd psychoonkolodzy rekomendują, żeby na wspólne seanse przychodzić z najbliższymi.

Kontakt z psychologiem onkologicznym jest też rekomendowany ewentualnych niepowodzeń w terapii. Również powrót do codzienności po miesiącach zmagania się z nowotworem bywa trudny. Czasem łączy się to przede wszystkim z wykończeniem fizycznym. Innym razem odpowiada za to psychika. Pokonanie raka to dopiero pierwszy, najważniejszy, krok ku temu, by móc znów cieszyć się życiem. 

Formy wsparcia

Psychoonkologia korzysta z wiele metod pracy z pacjentem i jego rodziną. Kierunek terapii ustalany jest indywidualnie, na podstawie między innymi: płci, wieku, etapu choroby, perspektyw na wyleczenie, podejścia chorego do terapii onkologicznej oraz chęci do wprowadzenia zmian w dalszym życiu, po zakończeniu leczenia onkologicznego.

Ważne, żeby pacjent po spotkaniu z psychologiem zaakceptował (na ile to możliwe) chorobę, nie obwiniał siebie i innych oraz by czerpał przyjemność z prozaicznych czynności.