Mammoscyntygrafia

Zastosowanie izotopów promieniotwórczych w diagnostyce chorób piersi to metoda stosunkowo nowa – zaczęła się rozwijać od roku 1990. W diagnostyce radiooizotopowej wykorzystujemy promieniowanie gamma. Medycyna nuklearna dostarcza nam wiadomości o budowie, położeniu, kształcie, zmianach ogniskowych oraz  funkcji danego narządu lub tkanki.

Aby wykonać badanie należy wprowadzić do organizmu pacjenta określony izotop promieniotwórczy a następnie zarejestrować promieniowanie znad badanego obszaru (w tym przypadku promieniowanie o energii 140 keV). Izotopem promieniotwórczym wykorzystywanym w scyntygrafii sutka jest  izotop 99m Technetu znakowany MIBI (metoksyizobutylizonitryl) – substancja posiadającą powinowactwo do komórek nowotworowych. Radioznacznik wprowadza się do organizmu pacjenta droga dożylną. Następnie pacjentka układana jest na stole diagnostycznym najpierw w pozycji leżącej na plecach następnie w pozycji leżącej na brzuchu. Miejsca zwiększonej kumulacji znacznika wykrywane są przez detektory promieniowania – gammakamery.

Wskazania do wykonania mammoscyntygrafii:
-    wspomaganie innych metod obrazowych w wykrywaniu raka sutka
-    sprzeczne lub niejasne wyniki badania USG, mammografii i biopsji
-    określanie istnienia lub nie przerzutów w kościach
-    ocena regionalnych węzłów chłonnych
-    poszukiwanie raka sutka u kobiet z endoprotezą silikonową
-    wykluczenie wznowy miejscowej po operacji raka sutka – różnicowanie z blizną i zmianami po napromienianiu
-    diagnostyka za pomocą przeciwciał przeciwko receptorom somatostynowym i estradiolowym
-    ocena wpływu chemioterapeutyków na nowotwór (wykluczenie chemiooporności)

W ocenie badania scyntymammograficznego zwraca się uwagę na patologiczne gromadzenie się znacznika w narządach lub tkankach. W ocenie jakościowej badania opisujący wzrokowo ocenia obecność ognisk intensywnego wychwytu znacznika lub jego asymetrycznego wychwytu. W ocenie ilościowej określa się stosunek wychwytu znacznika w zmianie do wychwytu w obszarze położonym symetrycznie nad przeciwległym sutkiem lub w obrębie zmiany.

Badanie scyntymammograficzne ze względu na swoją dużą czułość 65-95% oraz swoistość 60-100% ma istotne znaczenie diagnostyczne w wykrywaniu chorób gruczołu sutkowego jako badanie uzupełniające mammografię i sonomammografię.